Przygody Tintina Wiki
Advertisement
Radzę się poddać! Jak pan widzi, ja nie robię tego nigdy. 

Tintin - belgijski młody reporter, główny i tytułowy bohater Przygód Tintina. Często wpada na trop przeróżnych kryminalnych zagadek. Przeważnie cudem uchodzi z życiem z karkołomnych sytuacji.

Wygląd[]

Design Tintina jest jednym z najprostszych w serii; ma najprostszy możliwy kształt głowy i twarz, na której nie uwzględniono praktycznie żadnych szczegółów, włączając w to oczy zaznaczane wyłącznie czarnymi kropkami.

Jest bardzo drobnej budowy i niski na tyle, że można uznać go za dziecko; pomimo to jest zaskakująco silną i zdolną do samoobrony osobą. W pierwotnych tomach ma bardzo jasne włosy; początkowo nie są ułożone w charakterystyczny kogucik, dopiero podczas pościgu samochodowego układają się w tą fryzurę. Ich kolor, wraz z rozwojem serii, wahał się od blondu przez ciemnorudy do kasztanowego. Niemal zawsze ma rumieńce na policzkach. Na początku nosił żółtą koszulę z krótkim rękawem, niekiedy z czerwonym krawatem, półbuty oraz brązowe pumpy; później jest zazwyczaj widziany w tych samych pumpach i niebieskim swetrze z rękawami podwiniętymi do łokci nałożonym na białą koszulę z kołnierzykiem. Czasem narzuca na ramiona brązową marynarkę, która zamienia się niekiedy na jasnobeżowy trencz.

Osobowość[]

Przez większość serii widzimy Tintina jako ponadprzeciętnie inteligentnego, odważnego i szczerego idealistę; niekiedy jednakowoż jego decyzje są zbyt pochopne, a on sam zbyt naiwny i ufny, np. gdy ściga bandytów lokomotywą, nie zauważając, że nie działa w niej hamulec. W późniejszych tomach chłopak zdecydowanie bardziej myśli nad swoimi działaniami i zastanawia się przed podjęciem istotnych wyborów. Nadal może wydawać się zbyt skłonny do ufania innym i wiary w ich dobre intencje, gdy przykładowo decyduje się zaufać Wolffowi, pomimo, że ten spiskował przeciwko całej załodze rakiety; wydaje się, że nie może znieść krzywdy ludzkiej. Wyraźnie widać też, że łatwo nawiązuje bliskie relacje i szybko zjednuje sobie ludzi. Zazwyczaj jest uprzejmy i spokojny, optymistycznie nastawiony do życia i opanowany. Bardzo rzadko traci kontrolę nad sobą; wyjątki od tej reguły widzimy w Spacerze po Księżycu, gdzie w furii krzyczy na kapitana lub w Tintinie w Tybecie, gdzie załamuje się po wiadomości o śmierci Czanga.

Młodzieniec niekiedy ukazuje bardziej złośliwą i cyniczną stronę osobowości; przykładowo w Krabie o złotych szczypcach klepie Tajniaka i Jawniaka po plecach dokładnie w momencie, w którym ci unoszą do ust kufle piwa, czasami też używa sarkazmu i ironii, zazwyczaj w kontekście własnej kiepskiej sytuacji. W kreskówce czasami wydaje się niezrównoważony psychicznie, jak w scenie, w której strzela w powietrze, aby wezwać policję, maniakalnie się przy tym śmiejąc.

Tintin ma nadzwyczajne szczęście i często przeżywa niebezpieczne sytuacje przez czysty przypadek. Przykładowo, kiedy jest przywiązany do torów, zostaje uratowany przez pociągnięcie hamulca ręcznego przez pasażerkę pociągu.

Wiek[]

Nigdy dokładnie nie stwierdzono jego wieku; części komiksu z jego udziałem były publikowane przez ponad 50 lat, a świat komiksu zmieniał się wokół bohaterów, Tintin jednak nigdy się nie zestarzał. Wydaje się oczywiste, że dziennikarz jest na tyle dorosły, by mieszkać i podróżować samotnie, być zatrudnionym, pić alkohol, kierować samochodem itp., jakkolwiek Lakmus przyznaje, że reporter jest najmłodszą osobą w całej drużynie. Sam Hergé, określający go mianem harcerzyka, dawał mu mniej więcej 17 lat; według autora, kiedy postać powstała, miała mniej więcej 14-15 lat, a przez kilka dekad przygód postarzała się o co najwyżej kilka lat.

Obecny status[]

Ostatnia plansza niedokończonego komiksu Tintin i Alph - Art kończy się sceną, w której reporter jest prowadzony na egzekucję; jakkolwiek śmierć postaci wydaje się być nieprawdopodobna, to jej status nadal jest nieznany. Hergé nigdy nie stwierdził otwarcie, jak miała skończyć się historia; powstało wiele headcanonów, w tym kończące się śmiercią młodzieńca, żaden z nich jednak nie ma potwierdzenia w notatkach pozostawionych przez autora. Jedynym, co można powiedzieć o tej sprawie, jest fakt, że twórca czuł się z czasem coraz bardziej zmęczony i zestresowany swoim sukcesem; w istocie, już w latach czterdziestych zastanawiał się nad zakończeniem pracy nad komiksem.

Relacje[]

Miluś[]

Miluś jest jedyną postacią, która towarzyszy Tintinowi w każdej części jego przygód. Reporter wielokrotnie był o krok od oddania życia lub ryzykował, by go uratować, zresztą z wzajemnością. W Locie 714 do Sydney Tintin płacze, myśląc, że pies nie żyje i jest przeszczęśliwy, gdy okazuje się to nieprawdą.

Kapitan Baryłka[]

Baryłka i Tintin poznali się w Krabie o złotych szczypcach i, pomimo że w chwili zawierania znajomości kapitan był zupełnie pijany, dosyć szybko zawiązała się między nimi relacja ojca i syna. Podczas tej części reportera dręczyły psychodeliczne koszmary, w których kapitan próbował go udusić, myśląc, że jest on butelką whiskey. W późniejszych częściach ta dwójka jest ze sobą blisko związana; kapitan zwraca się niekiedy do chłopaka per synku lub mój mały, nawiązując do niskiego wzrostu i młodego wieku przyjaciela. Obaj martwią się o siebie nawzajem i są gotowi poświęcić za siebie życie. Szczyt ich relacji możemy zobaczyć w Tintinie w Tybecie, gdzie kapitan, zwisając na linie ze zbocza, próbuje przeciąć linę, żeby uratować życie reportera; ten natomiast sprzeciwia się, mówiąc, że albo uratują się razem, albo razem zginą.

Tajniak i Jawniak []

Tajniak i Jawniak po raz pierwszy są widziani w Tintinie w Kongo, gdzie obserwują reportera wsiadającego do pociągu, zapewne zatem zdają sobie sprawę z tego, że chłopak wybiera się do Afryki. W Cygarach Faraona, gdy Tintin zostaje wrobiony w przestępstwo, ścigają go przez cały tom, ratując mu przy okazji życie przed egzekucją. Pod koniec tego samego tomu gratulują mu pomocy w rozwiązaniu zagadki kryminalnej, określając go mianem przyjaciela. Próbują aresztować go w kilku innych częściach, co zazwyczaj jest wynikiem ukartowanych zagrań kryminalistów, jak to ma miejsce w Czarnej Wyspie lub zwyczajnych pomyłek, jak w Błękitnym Lotos. Odwiedzają chłopaka w szpitalu, gdy ten zostaje postrzelony w serce; w Krabie o złotych szczypcach przyznają, że bardzo martwili się o jego los po jego zniknięciu.

Tryfon Lakmus[]

Lakmus po raz pierwszy pojawia się w Skarbie Szkarłatnego Rackhama, gdzie proponuje reporterowi swoją łódź podwodną w kształcie rekina. Pomimo, że na początku ani kapitan, ani Tintin nie byli zainteresowani projektem, ostatecznie go wykorzystali do eksploracji głębin. Początkowo Lakmus denerwował ich swoją głuchotą, po pewnym czasie jednak nawiązali przyjazne relacje; w następnej części, gdy Lakmus zostaje porwany, Tintin wyrusza na jego poszukiwania. W dalszych częściach ich przygód reporter wielokrotnie ratuje życie profesora, jak na przykład w Spacerze po Księżycu lub Locie 714 do Sydney.

Czang - Czong Chen[]

Poznali się w Błękitnym Lotosie i szybko zawiązała się pomiędzy nimi silna przyjaźń - w tej samej części kilkukrotnie uratowali sobie nawzajem życie. W tej części pan Wang komentuje ich relację słowam, że Czang odnalazł w reporterze brata. Później, gdy Czang jest uznany za zmarłego, Tintin jest jedyną osobą, która wierzy, że Chińczyk nadal żyje i ryzykuje życiem, byle go odnaleźć. Można przypuszczać, że ta dwójka dzieli szczególny rodzaj telepatycznej więzi, Tintin bowiem śni o Czangu, ten z kolei przyznaje, że bardzo mocno o nim myślał.

Generał Alcazar[]

Poznali się w Pękniętym Uchu, gdzie młodzieniec przypadkiem został adiutantem generała. W tej samej części Tintin uratował Alcazarowi życie, czym zaskarbił sobie jego wielki szacunek i zaufanie. Pomimo, że na dziennikarzu uciekającym z San Theodoros ciążył wyrok śmierci, plotki o jego zdradzie zostały zapewne zdementowane. W Siedmiu Kryształowych Kulach generał cieszy się na jego widok, zwraca się do dawnego adiutanta amigo mio (hiszp. mój przyjacielu) i wznosi toast za ich spotkanie. Dziennikarz przyznaje w Koksie w ładowni, że nie znają się zbyt dobrze.

Rastapopulos[]

Zetknęli się po raz pierwszy w Tintinie w Ameryce, do czego nawiązuje reporter w następnej części. W Cygarach Faraona filmowiec udaje przyjaźń względem młodzieńca, tylko by później - pod przykrywką - przeprowadzić zamach na jego życie. Dziennikarz na widok jego upadku w przepaść komentuje jego los słowami Nieszczęśnik... dowiemy się, kim był? A może zabrał swój sekret do grobu? Dopiero w następnej części chłopak odkrywa jego prawdziwą tożsamość; od tego czasu są śmiertelnymi wrogami. Rastapopulos życzy młodzieńcowi jak najgorzej i stara się go zabić; Tintin zdaje się go nie nienawidzić, jakkolwiek określa go mianem kanalii i prostaka w Locie 714 do Sydney. W headcanonie Rodgiera na widok martwego ciała miliardera młodzieniec mówi God rest his soul!, co można przetłumaczyć jako wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!.

Ciekawostki[]

Komiksowe[]

  • Tintin ma talent do nauki nowych języków. W części Cygara faraona uczy się języka słoni, zostało też zasugerowane, że potrafi mówić po angielsku i włosku. Nie rozumie za to języka arabskiego.
  • W całej serii kilkukrotnie skazano go na śmierć.
  • Nie pali i rzadko pije. Jedyne przypadki, kiedy widzieliśmy go pijanego, miały miejsce w Tintinie w kraju Sowietów, Pękniętym Uchu i Krabie o złotych szczypcach.
  • W Koksie w ładowni przyznaje, że zawsze nosi ze sobą w rezerwie piersiówkę.
  • Jako jedyny kontaktuje się telepatycznie z Mikiem w Locie 714 do Sydney; podczas gdy inni bohaterowie "odbierają" odeń wiadomości, młodzieniec również zwraca się do niego przez myśli.
  • W Tintinie w kraju Sowietów po raz pierwszy jedzie na motorze; od Tintina i Picarosów ma własny skuter, który zostaje zniszczony w strzelaninie podczas Tintina i Alph-Art.
  • Tintin mieszka początkowo na Labradorskiej 26 w nieznanym mieście; możemy jednak przypuszczać, że jest to Bruksela, na liście wysłanym mu przez Czanga znakami chińskimi zapisano nazwę tego miasta. Po Siedmiu Kryształowych Kulach reporter wprowadza się do Księżymłyna.
  • Prawdopodobnie boi się pająków, jak można to zobaczyć w Tajemniczej Gwieździe.
  • W Czarnej Wyspie wykonuje ruch boksu francuskiego, kopiąc napastnika w szczękę.
  • Od czasu Tintina i Picarosów nie jest w stanie pić alkoholu po zażyciu tabletek przygotowanych przez Lakmusa.
  • Niektórzy fani spekulują, że jest biologicznym synem kapitana. Jako że nie wiemy nic o więziach rodzinnych ani jednej, ani drugiej postaci, ta teoria nie może zostać ani potwierdzona, ani obalona.
  • Jest pierwszym kawalerem Zakonu Złotego Pelikana, który nie jest Syldawianinem.
  • Lubi jazdę konną, jakkolwiek ma często problemy z siodłaniem koni.
  • W Koksie w ładowni rysuje portret Alcazara.
  • Tintin jest wielokrotnie porównywany do Sherlocka Holmesa ze względu na swoje zdolności dedukcyjne. Ironicznie, ta dwójka dzieli więcej charakterystycznych cech: oboje są ponadprzeciętnie inteligentni, zajmują się rozwiązywaniem kryminalnych spraw, nawiązują silną przyjaźń z innym bohaterem, z którym mieszkają w jednym domu, nie interesują się kwestiami romantycznymi.


Pozafabularne[]

  • Wiele osób błędnie uważa, że Tintin to nazwisko, jest to jednak imię. Nazwisko postaci jest nieznane.
  • Hergé, wraz z upływem czasu, był coraz bardziej zestresowany tworzeniem swojego komiksu. Istnieje ilustracja przedstawiająca Tintina siedzącego z biczem w dłoni nad rysownikiem.
  • Jest pierwszą postacią fikcyjną, której przyznano nagrodę Dalajlamy; otrzymał to wyróżnienie w 2006, w uznaniu zasług dokonanych podczas Tintina w Tybecie.
2ef3e635fd5d23de17d95d6dd50c8a3c

Jean-Pierre Talbot i Hergé

  • Sam Hérgé określał Tintina mianem harcerzyka.
  • Hergé zawsze widział swoje postaci z prawdziwymi, ludzkimi twarzami; podobno na widok Jeana-Pierre'a Talbota, pierwszego odtwórcy roli Tintina w filmie pełnometrażowym, miał powiedzieć tak, to on.
  • Tintin, podobnie jak Sponsz, wzorowany był na młodszym bracie Hergé.
  • Tintin pojawił się w innych frankofońskich seriach komiksowych, m.in. w Sprycjanie i Fantazjuszu.
  • Sam Hergé twierdził, że Tintin chyli czoła przed Asteriksem.
  • Francuski filozof Vincent Cespedes wysunął w 2017 roku teorię, według której Tintin jest w rzeczywistości aseksualną, androgyniczną kobietą.[1]
  • Herge nie chciał, by ktokolwiek kontynuował Przygody Tintina po jego śmierci. Argumentował to pragnienie twierdzeniem, że po mnie, nie będzie już więcej Tintina... Tintin jest moim stworzeniem, moją krwią, moimi wnętrznościami, moim potem...

Występy[]

  • Wszystkie części Przygód Tintina
  • Tajemnica JEDNOROŻCA (film pełnometrażowy)
  • Wszystkie filmy animowane o Tintinie
Advertisement