Przygody Tintina Wiki
Advertisement
Wynocha, bando Zapoteków! Patagończycy! Janczarzy tureccy! Handlarze dywanów! Sparszywiali popaprańcy! 

~ Kapitan, Świątynia Słońca


Kapitan Archibald Baryłka - jeden z głównych bohaterów serii i najblizszy przyjaciel Tintina (poza Milusiem ). Znany jest ze swojego alkoholizmu i upodobania do używania wyzwisk z nadzwyczaj barwnej i bogatej galerii. W całej serii używa ponad 500 różnych wykrzykników.

Wygląd[]

Kapitan ma desing kontrastujący z desingiem Tintina; nie tylko wyglądają zupełnie inaczej, ale i ten jest dalece bardziej skomplikowany.

Baryłka jest osobą postawną, wysoką i silną. Ma czarne włosy, imponującą brodę i zmarszczki mimiczne na twarzy; jego oczy są rysowane jako dwie obręcze. Wyraźnie widać, że jest też sporo grubszy od dziennikarza. Zazwyczaj jest widziany w czarnej kurtce, granatowej bluzie z kotwicą, czarnych spodniach, skórzanych butach i słynnej marynarskiej czapce.

Osobowość[]

Mężczyzna jest gwałtowny, ekspresywny i emocjonalny, co przejawia się w częstym używaniu niecodziennych wyzwisk. Poznajemy go jako całkowicie uzależnionego od alkoholu i bezwolnego przeciwko zapędom swojego niecnego bosmana Alana; w trakcie serii staje się jednak niezależny, silny psychicznie i oddany swoim przyjaciołom do tego stopnia, że w Tintinie w Tybecie jest gotowy w pełni poświęcić dla reportera życie. Ma silne poczucie własnej wartości i sprawiedliwości, w odróżnieniu od Tintina wyznaje też zasadę oko za oko, ząb za ząb. Nie jest też skłonny do ufności w dobre intencje innych (jakkolwiek w Tintinie i Picarosach jest przekonany o szlachetności generała Tapioki). Zasadniczo, do wielu spraw podchodzi bardzo pesymistycznie (na przykład z góry stwierdzając, że wyprawa na Księżyc skończy się katastrofą) i przeważnie narzeka na niemal wszystko, w tym niebezpieczne zachowania dziennikarza i ekstrawaganckie wynalazki Tryfona - jednocześnie jednak w licznych sytuacjach okazuje się być gotów do spojrzenia na świat bardziej optymistycznie, niż pozostali bohaterowie.

Często zdarza się, że jego przepowiednie mają odzwierciedlenie w rzeczywistości: na przykład w Spacerze po Księżycu radzi, by zostawić Wolffa i Jorgena na pewną śmierć w zemście za ich czyny, a gdy dziennikarz się mu sprzeciwia, to wspomina, że Tintin jeszcze pożałuje tej decyzji - ostatecznie, i pułkownik, i profesor giną, wcześniej próbując zamordować bohaterów.


Kapitan ma nieprawdopodobnego pecha; jeżeli cokolwiek może się nie udać, to on jest tego ofiarą.

Czy pan to robi specjalnie? Ilekroć istnieje możliwość ćwiknięcia kozła lub rozbicia sobie czerepu, pan natychmiast z niej korzysta!

~ Lakmus, Kierunek Księżyc 

Relacje[]

Tintin[]

Tintin i Baryłka poznali się w Krabie o złotych szczypcach, gdzie kapitan był uzależniony od alkoholu i zupełnie zależny od Alana; szybko nawiązali silną relację, głównie dlatego, że reporter poinformował go o odbywającym się na jego statku przemycie opium i zaoferował mu pomoc. W dalszych częściach wielokrotnie widzimy, że Tintin jest jedną z nielicznych - jeżeli nie jedyną - osobą, która potrafi powstrzymać niekiedy zbyt gwałtownego i emocjonalnego mężczyznę, a sam kapitan praktycznie nigdy nie traci do reportera cierpliwości. Ta dwójka dzieli relację ojciec-syn: kapitan niekiedy zwraca się do chłopaka per mój mały lub synku, wypomina mu jego lekkomyślność i opiekuńczo go traktuje. Obydwaj mężczyźni ufają sobie bezwarunkowo i, jak widzimy to w Tintinie w Tybecie, są gotowi poświęcić za siebie nawzajem życie.

Mojebiedneserce

W kanonie Yvessa Rodgiera

Bianka Catasfiore[]

Podczas gdy śpiewaczka uznaje się za dobrą przyjaciółkę kapitana, ten nie cierpi zarówno jej, jak i jej śpiewu. W części Klejnoty Bianki Catasfiore Baryłka - w panice - planuje wyjechać, gdy artystka przyjeżdża do Księżymłyna, jest też wściekły po otrzymaniu wiadomości, że Paris Flash zeswatał ich dwójkę, po czym tańczy z radości, gdy diwa opuszcza Belgię. Wybiera się jednak w poszukiwaniu jej i policjantów do Ameryki Południowej.

Lakmus[]

Jakkolwiek w Skarbie Szkarłatnego Rackhama Baryłka niemal oszalał przez profesora, potem wprowadzili się do jednego domu i zostali bliskimi przyjaciółmi. Kapitan nadal niekiedy traci cierpliwość do Lakmusa i nazywa go wariatem, jednocześnie będąc gotowym do stanięcia w jego obronie, ilekroć ktoś go obraża lub krzywdzi. O ile kapitan nie przepada za jego inwencją twórczą i nie ufa większości z jego wynalazków, to szanuje go i jest gotowy do dużych poświęceń w jego imieniu. W Siedmiu Kryształowych Kulach kapitan niemal wpada w depresję, gdy profesor znika.

Serafin Lampion[]

Serafin zdaje się nie zauważać, że kapitan go nie znosi. Traktuje wszystkie wyzwiska, jakie ten do niego kieruje, jako zwyczajne przyjacielskie zaczepki. Sam Baryłka nazywa Lampiona pajacem i denerwuje się za każdym razem, gdy na niego wpada.

Tajniak i Jawniak[]

Kapitan nie uważa policjantów za szczególnie kompetentnych i często daje temu wyraz, nazywając ich popaprańcami lub głąbami. W Spacerze po Księżycu twierdzi, że obaj świetnie nadaliby się do cyrku Hipparcha i uważa, że nie powinni wtrącać się do przesłuchania Wolffa i Jorgena.

To POWAŻNE przesłuchanie, wy analokuty! Inaczej mówiąc, nie wtrącajcie się!

Wpada w furię, gdy oskarżają go o morderstwo, ostatecznie jednak godzi się z policjantami, gdy ci go przepraszają. W Świątyni Słońca dzwoni do nich, gdy lokalna policja nie chce zająć się porwaniem. Wybiera się w ich poszukiwaniu do Ameryki Południowej

Alan[]

Bosman przez długi czas manipulował dowolnie kapitanem i miał w rzeczywistości wszelką władzę na przemycającym opium KARABOUDJANIE, czego sam Baryłka był nieświadomy. Przez długi czas kapitan uważał Alana za swojego przyjaciela; po Krabie o złotych szczypcach, gdy dowiedział się o prawdziwej naturze Thompsona, jego nastawienie doń zmieniło się zupełnie. Od tej pory uznaje go za wroga, jeszcze bardziej nienawidzi go od Koksu w ładowni. W Locie 714 do Sydney próbuje strzelić do bosmana, gdy ten mierzy do Tintina.

Dziedzictwo[]

Kapitan jest potomkiem kawalera Franciszka de Barilca, kapitana statku JEDNOROŻEC; od części Skarb Szkarłatnego Rackhama mieszka w jego zamku, Księżymłynie.

Ciekawostki[]

  • Istnieją listy alfabetyczne wszystkich jego wyzwisk i wykrzykników.
  • Najczęściej używa wykrzyknika Do stu tysięcy miliardów par zaśmierdłych rekinów!
  • Jego nazwisko, Haddock, pochodzi od angielskiej nazwy ryby - plamiaka. Może to być wskazówka co do brytyjskiego pochodzenia kapitana.
  • Hergé kiedyś otrzymał list od ojca chłopca cierpiącego na odmę oskrzelową, która to nazwa została użyta jako wyzwisko kapitana. Autor przeprosił fana i zmienił treść wyzwiska. Później okazało się, że list był dowcipem ze strony jednego z przyjaciół i współpracowników Remiego.
  • Kapitan czasami zwraca się do Tintina per mon garçon, co Marek Puszczewicz przetłumaczył na synku; dosłownie oznacza to mój chłopcze, tak jest też w przekładzie Daniela Wyszogrodzkiego. Niekiedy mówi do niego też mon petit, co oznacza po prostu mój mały.
    • Sformułowanie to bywa używane w stosunku do swojego syna.
  • Jest bardzo przywiązany do swojej czapki.
  • Jego imię poznajemy dopiero w przedostatnim tomie. Sam kapitan uważa je za głupie.
  • Nie cierpi SaniColi.
  • Od czasu Tintina i Picarosów nie jest w stanie przełknąć alkoholu, co przyjmuje bardzo źle.
  • W Krabie o złotych szczypcach obiecuje reporterowi, że nie będzie już nigdy pił; obietnicę łamie kilka chwil później.
  • W Świątyni Słońca próbuje przeskoczyć bez rozbiegu nad długim stołem, czym wzbudza podziw Milusia.
  • Jest bardzo podobny do swojego przodka zarówno z wyglądu, jak i z charakteru.
  • Niektórzy fani spekulują, że jest biologicznym ojcem Tintina. Jako że brak jest jakichkolwiek informacji na temat więzi rodzinnych obydwu postaci, teorii tej nie można ani potwierdzić, ani obalić.
  • Pomimo, że nie znosi śpiewu Bianki, niekiedy ją udaje. Jego głos jest wówczas porównywany do syreny alarmowej lub gromu.
  • On i Tintin powstali na zasadzie kontrastujących ze sobą osobowości i wyglądów.
  • W Klejnotach Bianki Castafiore zmienia fryzurę i ubiór według rady śpiewaczki; kiedy tylko diwa wyjeżdża z zamku, natychmiast powraca do dawnego stylu.
  • Ma kota, z którym Miluś jest w stałym konflikcie.

Występy[]

Filmy[]

Advertisement